Evlendiğimiz gün, her şeyin mükemmel olacağını düşünmüştüm. Kocam Murat, ilk başlarda sevgi dolu ve anlayışlıydı. Birlikte geçirdiğimiz ilk yıllar, mutluluk ve umutla doluydu. Ancak zamanla, hayatın getirdiği sorumluluklar ve zorluklar aramıza mesafe koymaya başladı. Murat, işine olan düşkünlüğü nedeniyle evde neredeyse hiç vakit geçirmemeye başladı. İşten yorgun argın döndüğünde, tek istediği dinlenmekti. Sohbet etmeyi, birlikte vakit geçirmeyi özlemiştim, ama ne zaman onunla konuşmaya çalışsam, ya telefonuna gömülmüş oluyor ya da televizyona dalmış oluyordu. Bir gün, yine yalnız hissettiğim bir akşamda… Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz.
